Het schoolterrein

"Nice," zei ze. Niet snel daarna verliet ze het groep en sprong als een klein kind voor de jongen, met de blauwe ogen. "Konnichiwa!" zei ze terwijl ze hem lieflijk aankeek. Wat was ze toch goed in eerste indrukken.

Noah wierp een blik op het meisje dat voor hem gesprongen was. Ze zag er vrolijk uit en kwam nogal hyperactief over. Niet iemand die je om je heen wilde hebben op een hete dag. 'Tjänare' zei hij terug, om maar in het buitenlandse sfeertje te blijven.

Jasper liep alleen over het schoolplein. Hij vond het eigenlijk doodeng, zo helemaal alleen in een vreemd land, een vreemde school en vreemde mensen. Hopelijk maakte hij snel wat vrienden, dan zou alles veel aangenamer zijn.

Ze keek hem met een raar hoofd aan. Nietwetend wat hij zei. "Ook uitwisselingsstudent?" vroeg ze terwijl ze haare hoofd in haar nek legde om hem aan te kijken.

'Een zweedse,' antwoordde Noah onverschillig. Hij keek naar het meisje en moest bijna lachen om haar vreemdheid. Misschien was dit kind niet zoals al die blonde bimbo's op zijn oude school en kon hij zich wel met haar vermaken. Als ze haar mond maar hield als hij het warm had.

Seth haalde zijn schouders op. Het meisje leek ergens in een hiernamaals te zweven dus ging hij maar verderop op een bankje zitten.

(( Ik ga want ik moet morgen vroeg op dag schatjes <3 ))

Allemaal onbekende ogen keken hem aan, en Jasper keek terug. Wat zouden ze denken ? 'Weer zo'n suffe buitenlander' of zouden ze niet eens doorhebben dat dit niet zìjn school was. Djeez, waar zit ik nu weer over te piekeren. In zijn gedachten haalde Jasper zijn schouders op. Hij keek rond en zag overal groepjes mensen druk met elkaar praten. Zou hij zich ergens in mengen ?

Pas na een aantal minuten lukte het Isa zichzelf wakker te schudden, waarna ze gelijk een jongen opmerkte die een paar meter voor haar stond. Vast ook een uitwisselingsstudent, want hij stond alleen. En omdat iedereen opeens verdwenen was besloot ze er maar heen te gaan. Vlak voor hem stopte ze en glimlachte ze kort. 'Bonjour!' zei ze blij. 'Ook een uitwisselingsstudent?"

((Ik neem aan dat je het tegen mij hebt aangezien ik een lonely boy ben ? XDDD))


Jasper stopte met piekeren omdat er iemand tegen hem praatte. "Oh, hallo." Hij vergat dat het meisje waarschijnlijk wel uitt de buurt kwam en dus niet veel met zijn Vlaamse hallo was. "Euh, ik ehhhhhh..." Verdomme. Natuurlijk liet zijn anders zo vlot Engels hem nu weer in de steek. "Ja, ik kom uit België." Krijg hij er toch nog uit. "En jij ?"

"Frankrijk!" zei Isabelle gelijk. "Ik ben Isa, en jij bent..?" vroeg ze, waarna haar blik even op Anna viel. Hmm, die heeft al snel vrienden gemaakt.. Meteen al richtte ze haar blik weer op de jongen voor haar, voor ze weer met haar gedachten in een imaginary world zou zitten.

"Oh, ja natuurlijk." Jasper schudde verward met zijn krullen. "J'ai entendu ton ehhh, accent." Zei hij in hakkelig Frans. "Je m'appelle Jasper."

"Nou je frans is perfect,' grinnikte Isa na Jaspers poging tot franse zinnen. Ach, het was in ieder geval beter dan de meeste andere pogingen die ze gehoord had van amerikanen toen ze in Amerika op vakantie was. "Heb je je gastgezin al gesproken?" Ze wist dat er al een aantal eerder was aangekomen, en dus al had kennisgemaakt. Zij dus nog niet, wat haar nu nogal zenuwachtig maakte.

Jasper slikte en voelde dat hij rood werd. "Nee, nog niet." Dat was ook nog zoiets! Hij had nog helemaal niets gehoord van zijn gastgezin. Hij had geen idee wat hij moest doen na school. Nouja, hij had wel het adres natuurlijk. Maar kwamen ze hem ophalen of moest hij er met een taxi heen of...

Isa schoot in de lach toen Jasper rood werd. "Ik denk de meesten nog niet hoor,' zei ze om hem een beetje gerust te stellen. "Ik weet alleen dat het meisje van mijn leeftijd Kristine heet maar verder ook nog niks."

"Oh oke. Ik dacht al dat ze me vergeten waren... Wat nog steeds zo kan zijn, maar oke." Jasper deed maar net of hij het een beetje grapig vond. Maar eigenlijk vond hij het eng.

((Ik had het vandaag veel te druk, maar een half uurtje thuis geweest omdat ik met school kanoën had, en daarna feest, en daarna nog een feest! En ik heb geen zin om te lezen, en ik moet nou weg, ahh niet eerlijk. ))

"Ach, buiten slapen heeft ook zo zijn voordelen,' zei Isa voor de grap, maar realiseerde zich daarna pas dat het hem misschien alleen maar bang zou maken. "Niet dat dat nodig is,' zei ze er snel achteraan. "Weet je ook geen namen?"

((heyy daar gaat mijn huis XDDD))

Jasper lachte. "Ehh, ja iets met Highwoods dacht ik. Nouja, ik heb het adres wel hoor. Maar gewoon de mensen hebben nog niet echt iets laten weten sinds ik hier ben."

"En een adres?" vroeg Isa daarna. "Je kunt nog altijd een taxi erheen sturen als je ze toch echt kwijt bent geraakt. Of naar de directie gaan van de school. Als hadden ze het toch wel echt wat beter kunnen regelen ja." Het bleef eng om voor het eerst naar ie familie te gaan.

Christiano liep het terrein op. Hij was aan het hoog houden met de bal, en legde die even in zijn nek. Daarna legde hij hem voor zijn eigen voeten en schoot met alle kracht die hij in zich had richting de goal. Doelpunt, linkerkruising. Hij liep om zijn bal weer op te halen.

Jasper knikte. "Dat ga ik ook doen, denk ik. Misschien komt er straks toch nog iemand naar me toe om kennis te maken en af te spreken enzo. We zien wel hè." Jasper's blik dwaalde af en hij zag een bruinige jongen met een bal spelen. Nouja spelen, het leek eerder of het een deel van mijn lichaam was. Vroeger had Jasper ook gevoetbald, maarna een tijdje vond hij het stom worden.

Christiano legde de bal weer in zijn nek. Daarna gooide hij hem op, en hield hoog met zijn knieën. Hij legde hem stil op zijn voorhoofd. Daarna liet hij hem er rustig afrollen, zo over zijn arm, zijn hand in. Hij zuchte en ging op een bankje zitten. De zon scheen fel op zijn gezicht, dus hij zette zijn pilotenbril op van Dolce en Gabbana. Hij keek naar de mensen die op het terrein aanwezig waren. Een jongen met krullendhaar, een jongen met zwart haar, twee meisjes met rode haren.. (was dat alles? XD)

Isa haalde haar schouders op, waarna ze een jongen in zijn eentje zag voetballen. "Must be fun," zei ze, sarcastisch bedoelt. Waarom zou je in je eentje gaan voetballen als er een hele groep bezig was?

Jasper dacht dromerig aan vroeger. Hoe hij steeds probeerde te scoren, achter in de tuin. En hoe hij steeds maar weer het raampje van het tuinhuisje sloopte. En die ene bloempot. Oh én de barbeque. Ach, eigenlijk kwam de bal overal terecht, behalve in de goal. Maar Isa's stem haalde hem weer uit zijn dagdroom. "Err... Ja." Hij keek weer naar de jongen, die inmiddels was gaan zitten. Hij vindt zichzelf vast hééééél wat.

Isa rolde met haar ogen toen de jongen nog een kunstje deed en daarna ging zitten met een grote zonnebril op - de zon scheen niet eens heel erg. "Uitslover," zei ze, maar niet hard genoeg voor de jongen om het te kunnen horen. Het was ook meer bedoelt voor Jasper om het te kunnen horen.