Het muzieklokaal

"Waste of time,' zuchtte Isabelle. Ergens vroeg ze zich af of hij het misschien echt niet kon spellen. Hij was er wel het type voor. Maar dan zou hij toch nooit toegelaten zijn op deze school? Ja joh, maak het je maar gemakkelijk

"Zou je denken? Ik denk dat ik nog wel net genoeg hersens heb om te spellen. Ik weet zeker dat ik jou naam ook kan spellen. Isabelle toch?" Hij keek haar aan.

"Oh denk je dat?" vroeg Isa sarcastisch. "Nee Isa. Niet al te moeilijk om te spellen, right? Al zou het jou nog lukken om het verkeerd te spellen waarschijnlijk." Hoe wist hij nou weer dat ze Isabelle heette? Ze had zich alleen voorgesteld als Isa, wat ook een echte naam was.

"Oke, komtie. ISA, I-S-A." hij grijnsde."Is that right?" Hij keek haar doordringend aan. Hij keek weer naa buiten.

"Wow, heb je toch weer iets nieuws geleerd vandaag,' spotte Isabelle. Ze kon zijn grijns wel zijn gezicht af slaan, zó arrogant zag het uit. "En je eigen naam? Niet te moeilijk?"

Chris zuchte."Ik ben heus niet dom, Isabelle." Hij keek haar duister aan (oeheioeoeo!)"Ik kan zelfs mijn eigen naam úitspreken. Christiano Enrique Ronaldo Diaz Comblos dos Santos Aveiro." Hij keek naar Isabelle.

"Isa," siste Isa. Ze vond het vreselijk als mensen haar Isabelle noemden, en dan zeker als het machojongetjes waren. "Wees er maar trots op. Je eigen naam uitspreken, poepoe. Je bent zeker ook nog trots op het feit dat je zoveel namen hebt? Ge-wel-dig is het,' zei ze sarcastisch. Eerst was het nog een beetje grappig, nu werd het irritant. Heel irritant.

"Natuurlijk ben ik daar trots op, Isabelle. Hoe meer namen je hebt, hoe beter. Zo is het in Spanje. En ik ben niet van plan om ergens anders heen te verhuizen, tenzij ik een miljoenen contract krijg aangeboden, natuurlijk." Hij grijnsde, totaal in zijn nopjes met zichzelf.

"Oh dan kun je lang wachten,' zei Isabelle waarna ze even lief lachte, nep. Heel even. Just ignore it. De enigen die haar Isabelle noemden waren haar ouders. En alleen als er iets ernstigs was.

"Zeker nog wel de weken dat ik in deze verlepte stad zit. Daarna kan ik weer vollop bezig gaan met het strijden naar de top." Hij grinnikte."Heb jij dan geen droom? Iets wat je echt super graag wil, waar je alles voor aan de kant zou leggen?"

Natuurlijk had ze dromen, die had iedereen. Maar het waren dromen die Christiano absoluut niks aangingen. 'Natuurlijk wel. Maar die vertel ik alleen aan mensen die het ook echt boeit, aan mensen die míj echt boeien."

"Ik vroeg ook niet wat voor dromen je dan had, Isabelle. Beter luisteren." Hij grijnsde weer naar haar, op een manier van WAUW.

Isabelle balde haar hand tot een vuist, de hand die Christiano als het goed was niet kon zien. "Noem me geen Isabelle, ik heet Isa. Ik weet niet wat jou in godsnaam laat denken dat ik Isabelle heet, maar ik heet Isa. So shut it."

"Vind je het geen mooie naam? Ik vind Belle wel iets hebben. Het past wel bij je." Hij knikte goedkeurend, en keek weer naar buiten."Waarom mag je me niet?" Hij grijnsde haar weer aan.

"Ik heet geen Isabelle, noem me dus ook niet zo. Ik noem jou ook geen Peter." Isa rolde met haar ogen. "Dat je nog het lef hebt dat te vragen ook." Arrogante kwal.

"Maar Peter is dan ook totaal niet Spaans. Je zou me Jesus (geesoes uitspreken!) kunnen noemen, of Henrique, of iets anders.. Maar Peter?" Hij glimlachte."Tsjah, soms vraag ik me het ook wel eens af: waar haal ik het lef vandaan?"

"You're not worth it,' zei Isa alleen nog maar. Het was dat ze hier niet in een keuken stonden, anders had ze hem allang van kant gemaakt. Waarschijnlijk. Hoe kon er zóveel arrogantie in één persoon zitten? Hij had arrogantie voor zeker 18!

"Niet? Jammer. Misschien denkt Real Madrid daar heel anders over. Misschien vinden ze mijn wel, ik doe eens een gok, 94 miljoen waard," zei Chris lachend. Hij keek haar daarna weer serieus aan."Ik meen het, ik ben heel aardig."

"Misschien ook niet,' zei Isa, zonder op te kijken. 'Je hebt mij nog niks anders laten zien dan een arrogant, egoïstisch en zelfvoldaan persoontje. Ik denk niet dat jij je anders gedragen kunt. Prove me wrong."

"Buiten die eigenschappen om ben ik aardig. Als je me een kans zou geven kon ik het bewijzen. Hou je van uitgaan? Vast niet." Hij keek haar aan.

"Ik hou van uitgaan. Dat houdt in, uitgaan met mensen die ik mag. Mensen die zichzelf niet beter vinden dan anderen. Mensen die me Isa noemen in plaats van Isabelle. Kortom: andere mensen dan jij,' zei Isa.

"Maar dan kan ik me ook niet bewijzen. Dat vind ik wel een beetje bevooroordelend hoor, Isa." Hij glimlachte."Maar we gaan dus niet uit? Jammer. Noem eens iets waar ik me wél mee kan bewijzen?"

"Misschien moet je eens proberen je normaal te gedragen in plaats van de hele tijd machogedrag te tonen,' zei Isabelle. "Maar ach, eerste indrukken zijn eigenlijk altijd wel goed. Dus veel valt er denk ik niet te bewijzen. Je houdt het geen dag vol zonder machogedrag"

"Daagt u mij uit?" Hij keek haar lachend aan."Wat valt er onder macho gedrag? Dan weet ik hoe ik me niet moet gedragen." Hij glimlachte. als iemand hem uitdaagde, zou hij die uitdaging winnen ook.

Isa pakte een woordenboek van de stapel die er lag en bladerde naar de goede pagina. "ma·cho, de; man die zich overdreven stoer gedraagt" zei ze, zonder zich weer om te draaien naar Christiano. "Overigens verwacht ik niet dat het zal lukken."